Sven in Asia

Cambodja heeft een onvergetelijke indruk op me gemaakt. Samen met Kim brachten we een kort bezoek aan dit prachtige gruwelijke land, maar in deze korte tijd heeft het een plek in m’n geheugen gekregen die het niet meer zal verlaten.
Nog maar zo kort geleden is er in dit land zoveel gebeurd, daar heb ik al over geschreven. Het is apart om nu al hier als toerist rond te lopen, nu ik er een week later rustig aan terug denk besef ik me wel hoe goed het is dat mensen er heen gaan. Elke dollar die je hier uitgeeft helpt bij het opbouwen van het land, daarnaast moeten we zien wat er gebeurd is. Bovendien heeft het land een enorm rijke historische geschiedenis, Kim en ik zagen prachtige tempels en lazen verhalen over het enorme rijk dat er toen was.
Op de vele tempels zagen we dat er ook in deze tijd al vele oorlogen op gruwelijke manieren werden uitgevochten. Ik vraag me dan ook af of de mens nu daadwerkelijk leert van z’n fouten op de lange termijn. Kijk terug in de geschiedenis en oorlogen komen en gaan.
Ik ben misschien een idealist, maar mijn idee is dat hoe meer mensen er reizen door deze prachtige wereld, hoe meer begrip en kennis er zal zijn van elkaars culturen en gebruiken. Door het begrijpen en respecteren van elkaars manieren van leven zal de kans op oorlog veel kleiner zijn.
Reizen opent je wereld in een manier die je je niet kan voorstellen door thuis op de bank naar de tv te kijken! Je kunt de mensen wel in hun houten hutjes zien zitten op tv, terwijl je slurpt aan je verse koppie Senseo koffie, zittend op je luxe bank, maar het geeft je niet het gevoel, de geuren en de indrukken als je er met je neus boven op staat. Reis! Ervaar! Geniet! Begrijp! Leer! Open je wereld!

Ik heb net Kim, m’n zus, naar het vliegveld gebracht, haar reis voor 3 weken zit erop. Ze heeft zelf ook een blog bijgehouden http://mekimmie.aroundtheglobe.nl. In korte tijd ging voor haar ook een nieuwe wereld open, ze was geschokt, geirriteerd en ontroerd. Zoveel indrukken in een korte tijd doen wat met je, het maakt je vooral vermoeid. Daarom gingen we na onze 3 dagen in de Mekong

Delta naar Phu Quoc Island

Read the rest of this entry »

Na een heerlijke nacht slapen in m’n kamer met verkoelende airco was ik er helemaal klaar voor m’n zus op te halen vanaf het vliegveld. Ik genoot van het ontbijtje in het hotel, een lekker vers bacquette broodje, een van de goede dingen die de Fransen hebben achtergelaten na vele jaren kolonisatie. Hierna liep ik wat door de drukke straten van Ho Chi Minh CIty, af en toe opzij springend voor een van de honderduizenden motorbikes die hier rond rijden. In deze stad met 5,5 miljoen mensen gaat het vervoer niet zo snel. Om op tijd op het vliegveld te zijn nam ik om 10.00 een taxi. Een half uur later was ik 7 kilometer verder op en 80.000 dong armer, zo’n 3,70 euro. Nadat m’n zus d’r visum had gekregen en te horen had gekregen dat d’r tas pas vanavond aan zou komen konden we elkaar eindelijk een knuffel geven. We sprongen in een taxi en reden naar het centrum. Daar chillde we wat in het hotel, want Kim was doodmoe van de lange reis. ’s Avonds liepen we wat rond, spraken wat met Hans die ons wat reisadvies gaf, aten Vietnamees en dronken goedkope biertjes.

Read the rest of this entry »

Gisteravond ben ik om half 8 lokale tijd geland in Vietnam. Na klote laatste dag in Maleisië (later meer daarover), was ik bek af en doodmoe, dus wilde snel de stad in van Ho Chi Minh CIty om een lekkere slaapplaats te vinden. Nadat ik m’n visum geregeld had zodat ik 3 maanden in Vietnam kan blijven er er zo vaak als ik maar wil weer in en uit kan, sprong ik in een taxi en reed meteen het drukke leven van de grote stad in. Ik was te moe om de lokale bus te nemen, wat een stuk goedkoper zou zijn en deze taxirit was ook leuk. Nadat ik de jonge taxi chauffeur met z’n gebrekkige Engels had uitgelegd en laten zien waar ik heen wilde, scheurde hij Ho Chi Minh City door, luid toeterend voor de honderden motorbikes die langs ons heen reden. Geweldig om weer in een nieuw land te zijn met andere taal, nieuwe gebruiken, andere cultuur en ander geld. Op het vliegveld had ik effe 2.000.000 zogenaamde DONG uit de ATM getrokken. Dat moest rond de 100 US dollar zijn. Ik betaalde daarvan 1 miljoen aan de douane voor m’n visum, het andere miljoen moest genoeg zijn om een lekkere fijne slaapplek te vinden. Na zo’n 40 minuten rijden stopte de snelle chauffeur en begon het eerste gedoe om geld. Ik dacht we besloten hadden op de meter te rijden, hij dacht dat we een prijs van 150.000 dong hadden afgesproken. Onderhandelen gaat best lastig als je samen niet één dezelfde taal spreekt. Ik was te moe om verder af te dingen, dus gaf hem z’n geld, dat hij eigenlijk best verdiend had. Hij wees me het nauwe straatje aan waar ik in moest lopen, daar zouden dan vele guesthouses zijn waar ik zoeken voor een goede slaapplek.

Read the rest of this entry »